Intouchables (Οι Άθικτοι)

Επιτέλους! Μια ωραία ταινία! Συγχωρέστε τον ενθουσιασμό μου αλλά μετά από τόσες κούφιες ταινίες οι Άθικτοι πλέον κατέχουν υψηλότατη θέση στην καρδιά μου. Είναι από τις ταινίες που σε αγγίζουν, σε κάνουν να γελάσεις με την καρδιά σου και να συγκινηθείς με τα πιο αληθινά αισθήματα. Κι αν οι άντρες σκέφτεστε «μια ακόμα δακρύβρεχτη και μελό ταινία» ένα έχω να σας πω: δείτε την πρώτα και μετά κρίνετε.

Ένας  παραπληγικός πρώην συνθέτης, ζάπλουτος, μένει σε ένα αρχοντικό στην καρδιά του Παρισιού. Παίρνοντας συνέντευξη από ένα σωρό υποψήφιους για τη θέση του προσωπικού φροντιστή του, συναντά έναν τύπο χωρίς προσόντα, χωρίς σημαντική εκπαίδευση, άνεργος χρόνια και αποφασίζει να τον προσλάβει. Έχει βαρεθεί τους δήθεν με τα πτυχία και θέλει έναν τύπο που να τον κάνει να αισθάνεται σαν άνθρωπος όχι σαν αντικείμενο. Ρισκάρει, λοιπόν και κερδίζει. Ο τύπος του δίνει νόημα στην πολύ δύσκολη καθημερινότητά του και γίνεται ένας φίλος ανεκτίμητος. Αυτά όλα όμως είναι αμφίδρομα. Αλλάζει προς το καλύτερο η ζωή και των δύο.

Είναι η πρώτη ταινία εδώ και πάρα πολύ καιρό που με κέρδισε από την πρώτη σκηνή. Από τα πρώτα λεπτά σκέφτεσαι «όπα, εδώ είμαστε, θα δούμε κάτι καλό» και δεν σε απογοητεύει. Δεν κάνει κοιλιά, δεν χάνεις το ενδιαφέρον σου γιατί έχει να κάνει με καθημερινά απλά πράγματα. Αληθινά. Έχει πολύ έξυπνο χιούμορ και έτσι  αντιμετωπίζεις όλα τα προβλήματα που παρακολουθείς με πολύ ευχάριστο τρόπο. Καταλαβαίνεις ότι όλα στη ζωή δεν είναι μαύρα ή λευκά. Υπάρχουν και τα δύο χρώματα και εναλλάσονται καθημερινά. Στην τελική είμαστε όλοι ένα, είμαστε το ίδιο, όλοι παλεύουμε...ο καθένας με τον τρόπο του.

Πρωταγωνιστές είναι ο François Cluzet και ο Omar Sy και σου κόβουν την ανάσα και οι δύο. Οι χαρακτήρες τους έχουν απίστευτο ενδιαφέρον. Χαρακτήρες που στην πραγματική ζωή ξέρεις ότι δεν θα τους έδινες και πολύ σημασία. Ο ένας παραπληγικός και ο άλλος άνεργο ρεμάλι των γκέτο του Παρισιού. Ούτε που θα τους κοιτούσες στο δρόμο. Κι αυτή είναι η ιδιοφυϊα της ταινίας. Πώς τόσο «ασήμαντοι» χαρακτήρες, καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία αποκτούν ενδιαφέρον. Μας διδάσκει να μη κρίνουμε τους ανθρώπους από την εμφάνιση, την καταγωγή, την κοινωνική τάξη, τα λεφτά. Γιατί όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Δεν μετράνε στο τέλος.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι έχει ένα από τα καλύτερα soundtracks της 20ετίας και όχι δεν είμαι υπερβολική. Η μουσική ντύνει τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας και δεν υπάρχει περίπτωση να τις ξεχάσετε! Τα ορχηστρικά κομμάτια είναι γραμμένα από τον Ludovico Einaudi, τον συνθέτη των κομματιών του Μαύρου Κύκνου και του J.Edgar με τον Ντι Κάπριο.

Δεν περιγράφω άλλο...οι Άθικτοι τα σπάνε (για να το κάνουμε πιο λιανά). Γαλλικός κινηματογράφος στα καλύτερά του. Απολαύστε τον άφοβα! Olivier Nakache και Eric Toledano(παραγωγοί της ταινίας),  merci beaucoup!

Κλειτώ Χαριτοπούλου

Δείτε το trailer: http://www.dailymotion.com/video/xpk2qu_intouchables-trailer-greek-subs_shortfilms